தயிர் புராணம்.

" உங்கள்  சாம்பார் மட்டும் எப்படி இவ்வளவு  சுவையாக வாசனையாக
இருக்கிறது. உங்கள் சாம்பார் பொடி ரகசியத்தை சொல்வீர்களா? "

"உங்கள் ரசத்திற்காகவே இன்னும் கொஞ்சம் சாதம் சாப்பிடப்
போகிறேன் "

இவையெல்லாம் என் தோழிகளும்,  உறவினர்களும்  என்
சமையலைப் பற்றிப் புகழ்ந்து  கூறும் வார்த்தைகள்.
Note: 
வீட்டிலுள்ளவர்கள்  என் சமையலை  இப்படிப் புகழ்வதில்லை.
வெளியில் இருப்பவர்கள் கண்களுக்கு  சமையலில்  
புலியாகத தெரியும் நான்  வீட்டில் இருப்பவர்களுக்கு எலியாகக் கூட
தெரியவில்லை என்பது தான் உண்மை.

அதிலும் என் கணவரிடம் கேட்டால் ,"ராஜி மிகவும் நன்றாக
வெந்நீரும், தயிரும்  செய்வாள் " என்று  நக்கலடிப்பார்.

ஆனால் நான் நிஜமாகவே தயிர் உறைய வைப்பதற்கு  திண்டாடின கதை
இருக்கிறதே  .......அது பெரிய ராமாயணம்.அவருக்கு  நிஜமாகவே
தயிரை கண்ணில் காட்டாமல்  திண்டாட விட்டிருக்கிறேன்.
பல வருடங்களுக்கு முன்பு.

ஸ்டாப்..... ஸ்டாப் .... பல வருடங்கள் என்று தான் சொன்னேன். உடனே
A.D. யா  B.C யா என்று கேட்காதீர்கள்.
இளம் தம்பதிகள் நாங்கள்.

இப்பொழுது தான் சமீபத்தில்  மணமானவர்கள்.
எங்களுக்குத் திருமணமாகி ஒரு முப்பத்தாறு வருடம் தான் ஆகிறது.
இளமையின் வாயிற்படியில் பேத்தி பேரன்களுடன்  நிற்கிறோம்.

சரி. தயிர் விஷயத்திற்கு வருகிறேன்.
எங்களுக்குத் திருமணமான புதிது.
டில்லி வாசம்.

புதுக் குடித்தனம்.சமையல், வீட்டிற்கு சாமான்கள் வாங்குவது என்று 
எல்லாவற்றிலும் trial and error தான்.
ஒரு சின்ன உதாரணம் சொல்கிறேன்.

ஒரு முறை மாதாந்திர சாமான் லிஸ்ட் எழுதும்போது , பாயசத்திற்கு சேமியா கால் கிலோ, ஏலக்காய் கால் கிலோ(தவறுதலாக எல்லாம் இல்லை) என்று லிஸ்ட் எழுதி கடையில் கொடுத்து விட்டேன்.
மளிகைக் கடைக்காரரே  அதை " எடிட் "  செய்து இரண்டு ருபாய்க்கு
ஏலக்காய் போதும் என்று  கொடுத்தார் என்றால் பார்த்துக்
கொள்ளுங்களேன் .

இப்படித் தப்பும் தவறுமாகத தான் போய் கொண்டிருந்தது எல்லாம்...
ஆனாலும், அது ஒரு கனாக்காலம் தான்
இந்த ரேஞ்சில் போய்கொண்டிருந்த குடித்தனத்திற்கு, குளிர்  காலம்
வந்து  இன்னும் கொஞ்சம்  குழப்பியது.

முதல் மழை போல் ,முதல் குளிர் எங்களுக்கு டெல்லியில்.

எல்லோரும்  ஸ்வெட்டர் ,ஷால் எல்லாம் போட்டுக் கொண்டு  " ரோஜா "
படத்தில் வரும் தீவிரவாதி போல்  நடமாடிக் கொண்டிருந்ததை
பார்த்து அதிசயத்தேன். 
ம்ம்ம்......நானும்  அப்படி த்தான் .

அந்தக் குளிரில் எதை சமைத்தாலும்  சட்டெனக் குளிர்ந்து போய்
விடும்.
ஒரு நாள் எப்பொழுதும் போல் சாதத்திற்கு தயிர் போட்டுக்
கொள்ளலாம் என்று எடுத்தால் ,....பாலாகவே இருந்தது.  முதல்
நாளிரவு உறை ஊற்றின ஞாபகம்  இருந்தது.உறை  ஊற்றினேனா  இல்லையா .....
என்கிற சந்தேகம்......

அடுத்த நாளும் இப்படியே ஆயிற்று. அதற்கு அடுத்த நாளும் அப்படியே....
ஊரே பிரிட்ஜ் மாதிரி இருக்கிறதே, அது தான் காரணமோ என்று குழம்பினேன்.

என்னவரோ ," தயிராவாது சரியாக செய்வாய் என்று எதிர் பார்த்தேன்.
அதுவம் இல்லையா..." என்று உதட்டை பிதுக்க..

எனக்கு மானப் பிரச்சினையானது. எப்படியாவது தயிர்  செய்யக்
கற்றுக் கொள்ளத் தீர்மானித்தேன். அதுவும் போர்க்கால அடிப்படையில்.

தயிர் செய்யக்.... கற்றுக் கொள்ள வேண்டுமா .. என்ன? 
 நினைப்பீர்கள் எல்லோரும்.
 தொடர்ந்து படியுங்கள் .தயிர் செய்வது எவ்வளவு
கஷ்டம் என்று உங்களுக்கே புரியும்.

என் தயிர்  பாடம்  இதோ .....

எதிர் வீட்டில் இருந்த பஞ்சாபி  அம்மாவிடம் ஆரம்பித்தேன்.
உடைந்த ஹிந்தியில் என் சந்தேகத்தைக் கேட்டேன்.

அவரும் ," ஆமாம் குளிரில் தயிர் உறைவது கொஞ்சம் கஷ்டம் தான் ."
(" Note this point என்னவரே  " என்று சொல்லியாயிற்று. ஆனால்
அவர் காதில் வாங்கினால்  தானே.....'எனக்குத் தெரியாது 'என்று நினைக்கும் என் வாழ்க்கை துணைவரிடம் ....என்னத்தை சொல்ல ...)

அந்த அம்மா சொன்ன மாதிரி மறு நாள் உறை ஊற்றி , ஸ்டவ்
மேலேயே  வைத்து விட்டேன்.

மறு நாள் ஆசையாக எடுத்தால் ," நீ ஸ்டவ் மேல் வைத்து
விட்டால்....நான் தயிராகி விடுவேனா  என்ன? " என்று என்னைப்
பார்த்து  சிரித்தது  பால்.

வேறு என்ன வழி? யோசனை பலமானது.
இப்பொழுது போல் போன்  வசதியில்லையே,சென்னையிலிருக்கும் அம்மாவைத் தொடர்பு கொள்ள. கடிதப்போக்குவரத்தோ  ஒரு வாரத்திற்கு மேல் ஓடி விடும்.
என்று யோசித்துக் கொண்டே , அஜ்மல்கான் ரோடில் நடக்கும் போது கண்ணில் தென்பட்டது  ஸ்வீட் கடை.

நாவில் நீர் ஊறியது .  ஸ்வீட்டைப் பார்த்து அல்ல .கல்லாவிற்கருகில்
பெரிய மண் சட்டியில்  இருந்த ,கட்டித் தயிரைப் பார்த்து தான்.

அட.....தயிர் ....என்று  காணாததைக் கண்டது மாதிரி (உண்மையில்
காணாது தானே) கத்தினேன்.

கத்தியால் வெட்டும் போல் இருந்த தயிரை  வாங்கும் போது    வேறு ஒரு யோசனை  தோன்றியது. 

ஒரு வேளை  ,மண் சட்டியில் உறை ஊற்றினால் தயிர் கட்டியாக உறையுமோ  என்று சின்ன ஆசை வந்தது.

அதை நடைமுறைப் படுத்த  மண் சட்டியைத் தேடிப் பிடித்து வாங்கிக்
கொடுத்தார் என் கணவர்.

வாங்கிய அன்றே ,பாலைக் காய்ச்சி உறை ஊற்றின பின்,  ஆடாமல்
அசையாமல்  (இது என் கணவருக்கு , அவர்  ஆபிசில் கிடைத்த டிப்ஸ்)
சர்வ ஜாக்கிரதியாக , மெதுவாக ,கீழே வைத்தேன். தயிர் உறைந்தால்,
பிள்ளையாருக்கு 108 தேங்காய் உடைப்பதாக வேண்டிக் கொண்டு
படுத்தேன்.

மறு நாள் காலை முதல் வேலையாக ,மண் சட்டி மூடியைத் திறந்து,
மெதுவாக.... ஒரு ஸ்புனால்  தொட்டேன். தயிரை  டிஸ்டர்ப் செய்யக்
கூடாதல்லவா?

" லொடக் " என்று ஸ்பூன்  உள்ளே போனது. " நான் இன்னும்
பாலாகத் தான் இருக்கிறேன் " என்று சொல்லாமல் சொல்லியது
பால்.

சரி. இதற்கு மேல் என்ன செய்வது? வெறுத்து தான் போனேன்.

அப்படி,இப்படி, கடையில் தயிர் வாங்கி ஓட்டிக் கொண்டிருந்தோம்.
இப்போழுது போல், sealed packet இல்  தயிர் கிடைக்காது.

அதனால் தான் வீட்டில் தயிருக்காக பிரம்மப் பிரயத்தனம்  எடுத்துக்
கொண்டேன்.

அப்பொழுது ஒரு நாள் இவர் நண்பர் வீட்டிற்கு  சாப்பிடக் கூப்பிட,
அங்கு சென்றோம். ஆசையாய் காத்திருந்தேன்.... தயிருக்காக.

வந்தது அந்த நொடியும்.
என் தட்டில் கட்டித் தயிர்.ஆசையாய் சாப்பிட்டுக் கொண்டே.....
என் கேள்விகள் ஸ்டார்ட்....

என்ன பால் வாங்குகிறீர்கள்?
இது வாங்கிய தயிரா? இல்லை வீட்டிலேயே உறை ஊற்றியதா?
கண்டிப்பாக அந்தம்மா குழம்பிபோயிருக்க வேண்டும். ஆனாலும் ஒரு
தயிர் டிப்ஸ் கிடைத்தது.

அந்தம்மா சொன்னபடி  பாலை உறை ஊற்றி கோதுமைமாவு டின்னிற்குள் டைட்டாக  மூடி வைத்தேன்.

ம்க்கும்.....அதுவும் எனக்கு வேலை செய்யவில்லை.
என்னை சுற்றி எல்லோருமே வேண்டுமென்றே  நான் தயிர்
சாப்பிடக் கூடாதென்று  சதி வலை பின்னுகிறார்களோ? அதுதான் தயிர் ரகசியத்தை யாருமே சரியாக சொல்ல மாட்டேன் என்கிறார்கள் என்ற சந்தேகம் வந்தது.

வெந்த புண்ணில் வேல் பாய்ச்சுகிறார் போல் என் கணவரோ
"கவலையே பாடாதே  . இனிமேல் தயிர் என்று பேப்பரில் எழுதிக்
கொடு பார்த்துக் கொண்டே சாப்பிட்டு விடுகிறேன் "  என்று சொன்ன
போது அழுகை வராதது தான் குறை..

யார் என்ன சொன்னாலும் அந்த  யோசனையை நடைமுறைப் படுத்த
தவறியதேயில்லை.
ஆனால் எதுவும் சரியாக வரவில்லை.
கடைகாரர் அருளினால் தான் தயிர்  சாப்பிட்டோம்.

இந்த தயிர் கூத்தும ஒரு நாள் முடிவிற்கு வந்தது.
ஆமாம் .ஒரு நாள் தயிர் உறைந்தே விட்டது.(ஒருபக்கம் ஆச்சர்யம்.ஒரு பக்கம் அளவிட முடியாத சந்தோஷம்  எனக்கு)
காரணம் குளிர் கொஞ்சம் குறைய ஆரம்பித்திருந்தது.
அன்று நான் தயிருக்கு விழா எடுக்காதது தான்  பாக்கி.

இப்பொழுது உங்களுக்குப் புரிந்ததா? தயிர் செய்வது எவ்வளவு
கஷ்டம்  என்று .....ஒத்துக் கொள்கிறீர்கள் தானே!

இப்பொழுது  மூன்று வருடத்திற்கு முன்பாக மீண்டும் டில்லி வாசம் .
மீண்டும் "தயிர் புராணமா"? என்று சலித்துக் கொள்ள வேண்டாம்.

Nestle,Amul,Mother Dairy என்று பலரின் உதவியுடன்  தயிர்
சாப்பிட்டோம்.
வாழ்க்கைமுறை எவ்வளவு  சுலபமானது பார்த்தீர்களா?

image courtesy--google.