Happy Birthday Chennai!

 


சிங்காரச் சென்னையில் பிறந்து வளர்ந்த எனக்கு சென்னை போல் ஒரு சொர்க்க பூமி எங்குமில்லை என்றே சொல்வேன். தென்னகத்தின்  நுழைவாயில்  மட்டுமல்ல  சென்னை . வந்தோரை வாழவைக்கும் நகரமுமாகும் சென்னை. 375வது பிறந்த நாளை சென்னை கொண்டாடும் இவ்வேளையில்  என் மனம்  நான் சென்னையை விட்டுப் பிரிந்திருந்த  நாட்களுக்குப் பறந்து போனது.

திருமணத்திற்குப் பிறகு  சென்னையை விட்டு  வேறு மாநிலங்களுக்கு சென்ற போது நான் சென்னையை மிகவும் மிஸ் செய்தேன் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். சென்னையை விட்டு முதன் முதலாக நான் சென்று  வாழத் தொடங்கிய இடம் டெல்லி. டெல்லி மாநகரம்  எனக்கு ஒட்டவே இல்லை. குளிரும், பாஷையும் என்னை அன்னியப்படுத்தின என்றே சொல்ல வேண்டும். எங்காவது பொட்டு வைத்த பெண்கள் முகம் தெரியாதா ( அப்பொழுதெல்லாம் வட இந்தியப் பெண்கள்  வகிட்டில்  சிந்தூர்  மட்டுமே இட்டுக் கொள்வார்கள்.)என்று  அலை பாய்வேன்.  யாராவது தமிழில் பேசினால்  உடனே அடுத்த கேள்வி ," நீங்கள்  சென்னையா? " என்பது தான்.

டெல்லியிலிருந்து  வர வேண்டுமென்றால் பெரும்பாலும ஜிடி எக்ச்பிரச்சில் தான் வருவோம். இரண்டு இரவுகள்  ரயிலில் கழித்த பிறகே அடுத்த நாள் காலை சென்னை வந்து சேருவோம். நாங்கள் சென்னை வந்து சேரும் மூன்றாவது நாள்  அதிகாலை  ஐந்து மணியிலிருந்தே தேவுடு காக்க ஆரம்பித்து விடுவேன். கம்பார்ட்மெண்டில் அனைவரும் உறக்கத்திலிருக்க  நான் மட்டும் ஸ்டேஷன் ஸ்டேஷனாக பார்த்துக் கொண்டே.......

மீஞ்சுரில்  ரயில் நிற்கும் போது ," பூ ....பூ ..." என்று பூ விற்பவர்களும்,  "காபி காபி " என்று காபி விற்பவர்களும்  தமிழில் விற்பது காதில் தேன் வந்து பாய்வது போல் இருக்கும். இது தமிழின் மேலுள்ள காதல் என்றுத் தோன்றலாம்.  அது சென்னை மேலிருக்கும்  காதல்( சென்னை அருகில் வந்து விட்டோமே ) என்பது எனக்கு மட்டுமே தெரிந்த விஷயம். வட இந்தியாவில் இருந்த போதெல்லாம் யாராவது  தமிழில் பேசினால், யோசிக்காமல் அவர்களை சென்னை வாசி என்றே நினைத்து விடுவேன்..

வெளி மாநிலங்களில் எந்தப் பண்டிகை கொண்டாடினாலும்., அன்றைய தினத்தில் சென்னை எப்படி இருக்கும் என்று என்னால் கற்பனை  செய்து பார்க்காமல் இருக்க முடியாது.
வினாயக் சதுர்த்தசியன்று, சீர்காழி கோவிந்தராஜனின் ," விநாயகனே , வினை தீர்ப்பவனே"  என்கிற குரல் சென்னையில் முக்கிற்கு முக்கு அமர்ந்து அருள் பாலிக்கும் பிள்ளையார்  கோவில்களில்  ஒலிப்பதை  கற்பனையில் கேட்டு மகிழ்வேன்.

நவராத்திரி  வந்தால்  பெண்கள்  அழகழகாக அலங்கரித்துக் கொண்டு எல்லோர் வீடுகளிற்கும் விஜயம் செய்து கொண்டு ,  வெற்றிலைப் பாக்கு  வாங்கும் அழகு  வேறு எங்கு காணக் கிடைக்கும் என்று தோன்றும்.
இது மட்டும் தானா ? தீபாவளியும், பொங்கலும் வரும் போதும், நான் சென்னையில் இல்லை என்பது புரிய கண்ணில் நீர் தளும்பும் .

எத்தனையோ  மாறுதல்கள், கலாசார மாற்றங்கள் எல்லாவற்றையும் பார்த்துக் கொண்டு பூரிப்புடன் நிற்கிறது சென்னை. கலாசாரம்  மாறத் தொடங்கினாலும் , பழமையை இன்னும் தக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கும் நகரங்களில்  நம் சென்னையும் ஒன்று. பழைமையை  விடாத புதுமை நகரம் சென்னை எனலாம்.

சென்னை பீச்சில்  அமர்ந்தால், காற்று நம் முகத்தில் மெதுவாக மோத நம்மை சுற்றி அங்கங்கே காதல் ஜோடிகள் கிசுகிசுக்க  சுற்றுப் புறமே ரம்மியமாகத் தோன்றும். காணும் பொங்கலன்று பீச்சில் காணும் கூட்டம் , சினிமாத் தியேட்டர்களிலும்  இருக்கும்.

சென்னை வாசிகளை  வெறும் பொழுது போக்குப் பிரியர்கள் என்று எண்ணி விடப் போகிறீர்கள். வைகுண்ட ஏகாதேசியன்று , திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதியைப் பார்க்க அலை போல் கிளம்பும். கந்த சஷ்டியன்று வடபழனி முருகனைப் பேட்டி காண நீள  வரிசையில் காத்துக் கிடக்கும்.

மால்கள் இல்லாத அந்தக் காலத்திலேயே  கடைகள் என்றால்  சென்னை நகரம் தான். இங்கிருக்கும் புடவைக் கடைகள்  ஏராளம்.அதில் இருக்கும் வகைகளோ  ஏராளமோ ஏராளம். நகைக் கடைகளுக்கும் பஞ்சமில்லையே. ஸ்பென்சரில்  கிடைக்காத  பொருளும் உண்டோ? இங்கேயும்  கூட்டம் காணலாம்.
 சென்னையில் புத்தகத் திருவிழாவா? கோவில் திருவிழாவைப்  போல் கொண்டாடுபவர்கள்  சென்னை வாசிகள்.

பொழுது போக்கிற்கு கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தை , படிப்பிற்கும் கொடுக்கும் பொறுப்பானவர்கள் சென்னை வாசிகள் .அவர்கள் ஆதரவு இல்லாமலா இவ்வளவு பள்ளி, கல்லூரிகள்  சென்னையில் இருக்கின்றன.

அடுக்கிக் கொண்டே போகிறாயே.......  உங்கள் சென்னை என்ன அவ்வளவு உயர்த்தியோ ? என்று நீங்கள் புருவம் உயர்த்துவது புரிகிறது. என் கண்ணோட்டத்தில்   சென்னை பிரும்மாண்டமாக என்னைக் கவர்கிறது என்றே சொல்வேன்.
 
 நானும்  சென்னை வாசி என்கிற  பெருமிதத்துடன் வாழ்த்துகிறேன்,
                           Happy Birthday Chennai !

image courtesy---google.