சிக்கிக் கொண்டேன்

தினம்      இட்லி , தோசை ,உப்புமா   என்றே  செய்கிறாயே  ? வேறு  எதாவது செய்யேன்   என்று  என்  வாழ்க்கைத்  துணைவர்  கேட்க  நானும்  அவரைப்  பார்த்து  வேறென்ன  செய்ய ?  என்று  திருப்பிக் கேட்டேன்.

"ஏன்  இடியாப்பம்  செய்யேன்  நாளைக்  காலை  டிபனிற்கு"   என்று  கூறினார்.

" ஒ.கே ."    சொன்னேன்.


இப்பொழுது   தான் ,  போன  வாரம்    இடியாப்ப  மாவு   தயார் செய்து  சேர்த்து  வைத்திருந்தேன்.
இடியாப்ப  மாவு  செய்வது  கொஞ்சம்  சிக்கலான வேலை. (ஒரு  நாள்  வேலை  இழுத்து  விடும்.)அரிசியை  ஊற  வைத்து  , அரை  ஈரமாக  இருக்கும்போதே அரிசியை  மெஷினில்  அரைத்து  பின்  வேக வைத்து, காய வைத்து   என்று   முதுகை  பெண்டு  கழட்டும்  வேலை.

அதற்குப்   பிறகு  இடியாப்பம்  செய்வது   மிகவும்    சுலபம்.

இதான்........ இதான்..........(செய்வது  சுலபம்  என்பது  நினைப்பு)
" நினைப்பு  தான்  பிழைப்பை  கெடுக்கும் " என்று    சும்மாவா   சொன்னார்கள்.

மறு  நாள்  காலை  எழுந்து   காபி  சாப்பிட்ட  பிறகு  ,காலை  நியுஸ்  பேப்பரை  ஒரு  ரஷ்  முடித்து ,   நேராக  லேப்டாப்  பக்கம்  வந்தேன்.
அப்பவே  என்  அம்மா, " இது  என்ன ?  இன்றைக்கு  காலையிலேயே   லேப்டாப்பை  திறக்கிறாய்?  டிபன்  எல்லாம்  உண்டா இல்லையா?  என்று கேட்க  ,

அதற்கு   நான், " இடியாப்பம்  தானே !  இதோ  ஒரு  அரை  மணியில்   செய்கிறேன்  ."  (இடியாப்ப சிக்கலில்  நான்  மாட்டிக்  கொள்ளப்   போவதை   அறியாமல் )  என்றேன்.

பிறகு   மெயில்  செக்  செய்தேன்  . பின்  என்    டேஷ்போர்டிற்கு   வந்து   பின்னூட்டங்கள்   எதுவும்   வந்திருக்கிறதா என்று   பார்த்தேன்.பிறகு   சில  சமையல்   குறிப்பு   பதிவுகளைப்  படித்து  விட்டு   டிபன்   செய்யக்  கிளம்பினேன்.

இண்டக்ஷன்   ஸ்டவில்    தண்ணீர்  வைத்து  விட்டு   ஒன்றரை  டம்ளர்   மாவை   அளந்து   போட்டு  விட்டு    நன்கு  கொதித்த   தண்ணீரை    மாவின்   தலையில்  கொட்டி    கலந்தேன்.  

காலை  fm  இல்  "அன்பே ......... சுகமா.......'  என்று  பாடகி திருமதி . சாதனா  சர்கம்  உருகி  உருகி   பாட   ,அதைக்   கேட்டுக் கொண்டே.............. 

முறுக்கு    பிழியும்  நாழியில்   ஓமப்பொடி    அச்சைப்   போட்டு  , நன்கு  திருகி  மூடி  விட்டு,   மாவை  நாழியின்     வாயில்  போட்டு  அடைத்தேன்.

பிறகு  இட்லித்  தட்டில்  எண்ணெய்  தடவி    பிழிய   ஆரம்பித்தேன்..  எப்பொழுதும்,    சரம் ,சரமாய்  ,    ஓமப்பொடியாய்     இறங்கும்   இடியாப்பம்    இன்று    "  இர(ற)ங்கி  வர  மாட்டேன்  " என்று   அடம்  பிடிக்க  ஆரம்பித்தது.


நாழியில்   இருக்கும்  அச்சு  சரியாக   இருக்கிறதா   என்று  திருப்பிப்  பார்த்தால்  அது  சமர்த்தாகத்  தான்  உட்கார்ந்திருந்தது.

நேற்று  கொஞ்சம் கைவலி இருந்தது. அது தான் பிழிய முடியவில்லையோ ?   என்று  நினைத்துக்  கொண்டிருக்கும்போதே    என்  அம்மா   அங்கு   ஆஜரானார்.

" பிழிய     கஷ்டமாக     இருக்கிறதா? .  இங்கே கொடு,  நான் பிழிகிறேன் " என்று   நாழியை   வாங்கி   பிழிய  முயற்சி  செய்தார்.

அது  அசைந்து  கொடுத்தால்  தானே. !

உடனே    என்  அம்மா   மப்டியில்    இருக்கும்  போலீஸ்   மாதிரி  விசாரிக்க  ஆரம்பித்தார்.

"தண்ணீரை  கொதிக்க  வைத்தாயா?  எந்த  டப்பா  மாவை  எடுத்தாய்  ?.........."
இப்படி  சரமாறியாய்   கேள்விகள்  . நானும்  விசாரணை  கைதி  மாதிரி , பதிலளித்து  வந்தேன்.

பிறகு , இருவரும்  ஆளுக்கு  ஒரு  பக்கம்   பிடித்துக்   கொண்டு,   அமுக்கப்  பார்த்தோம்.  ஊஹூம்................    நீயெல்லாம்  எனக்கு  ஜுஜுபி   மாதிரி என்பதைப் போல்  அழுத்தமாக   அசையாமல்  இருந்தது.
   

இந்த  சந்தடிகளைக்  கேட்டுவிட்டு  என்னவரும்    சம்மன்  இல்லாமலே  சமயலறையில்    ஆஜர்.

சரி  அவரிடம்  உதவி  கேட்போம்  என்று  கேட்டு வைத்தேன்.  "சரி  கொடு " என்று  நாழியை   வாங்கிக்  கொண்டார். 


அவரும் முயற்சி  செய்தாயிற்று.  பலன்  பூஜ்யம்  தான்   .

உடனே    நாழியைத்   தூக்கி   bofors   பீரங்கி  மாதிரி  பிடித்துக்   கொண்டு
என்னைப்  பார்த்து,"ராஜி,  உண்மையைச்  சொல்.  உள்ளே    மாவு  வைத்திருக்கிறாயா,  இல்லை  "குண்டு "  வைத்திருக்கிறாயா?"என்று  சீரியசாக    ஜோக்  அடித்து  என்  எரிச்சலை  அதிகமாக்கினார்.

இந்த  மாவில்............  இடியாப்பம்  இல்லை ....... என்றாயிற்று.

சரி,    இத்தனை  மாவையும்    என்ன  செய்வது.  உடனே   பிடி கொழுக்
கட்டைகளாக்கி    வேக வைத்தேன்.  மாலை  ஸ்நாக்ஸ்   
வேலை  ஆச்சு   என்று திருப்தியானேன்.

அது  சரி.  இப்ப  டிபனுக்கு  என்ன?  மில்லியன்  டாலர்  கேள்வி  என்  முன்னே?

பிரிட்ஜைத்   திறந்தேன்.  ஆபத்பாந்தவனாய்   கைகொடுக்கும்   தோசைமாவிற்காகத்தான்.  தோசை  மாவு  அடுக்கை  காணோமே.
அழகாய்    அமரிக்கையாய்   அலமாரியில்  உட்கார்ந்திருந்தது.
தோசை  மாவு    காலி  !  உரைத்தது  எனக்கு.

சரி   என்ன  செய்வது? ஒழுங்காக    உப்புமாவைக்   கிண்டியிருக்கலாம்.
விதி  யாரை  விட்டது.?

அன்று  காலை  பதிவில்  படித்த  ஓட்ஸ்  கிச்சடி  செய்ய  உட்கார்ந்தேன்.
செய்து  முடிததாயிற்று. தட்டில்  எடுத்துப்  போடும்  போது  தான்  உரைத்தது.
ஓட்சை  வறுத்திருக்க வேண்டும்.  விட்டு  விட்டேனே!
ஒரே  கொழ  கொழ   கிச்சடி.  ஆனாலும்  சுமாராக இருந்தது.
'இதயத்திற்கு   இதமானது'   என்று  சாப்பிட்டு  முடித்தோம்.

உஸ்.......அப்பாடி.............டிபன்   கடை   ஒரு  வழியாய்  முடித்தாயிற்று.
இடியாப்ப   சிக்கலலிருந்து     மீண்டோம்   என்று  பெருமூச்செறிந்தேன்

இல்லை.இன்னும்  இந்த  இடியாப்ப  சிக்கலிலிருந்து   மீள வில்லை, என்பது    எனக்கு   வீட்டு  வேலையில்   உதவி   செய்யும்     " கல்பு "(  கல்பனாவின்  சுருக்கம்)  வந்த  பிறகு   நடந்தது , உணர்த்தியது.

கல்பு  வரும்  போதே  யாரையோ  வசை  பாடிக்  கொண்டே  வந்தார். அதைக்   காதில்   வாங்காமல்   எப்பவும்  போல்   " கல்பு   ,  இந்த  கிச்சடியை   சாப்பிட்டு  விட்டு   வேலையை  ஆரம்பி  'என்று     கிச்சடியைக்   கொடுத்தேன்.

ஏதோ   விசித்திர  ஜந்துவைப்    பார்ப்பது   போல்   அதை  பார்த்துக்  கொண்டே   ஒரு    வாய்   எடுத்துப்    போட்டு விட்டு,  "ஐயே   !   இன்னா இது?  கிச்சடியா?
எனக்கு   இன்னைக்கு   காபி   போதும்   "என்று வேலை     செய்ய  ஆரம்பித்து விட்டார்.

"குபீர்"  சிரிப்பலை  கிளம்பி வந்தது   ஹாலிலிருந்து.     என் கணவர்   தான் .
எல்லாம்  என்  நிலையை  பார்த்து    தான்!  வேறென்ன.......

ஹால் பக்கம்   நான்  ஏன்  போகிறேன்?

மத்தியான  சமையலை  வில்லங்கம்     இல்லாமல்   செய்து   முடித்து  விட்டுத்  தான்  ஹால்  பக்கம்   தலை  காட்டினேன். 


பி.கு :  பதிவைப்  படித்து விட்டு  நான்  சமையலில்  கத்துக்  குட்டி  என்றோ,  இடியாப்பமே  செய்ய வராதோ    என்று   குறைத்து   மதிப்பிட்டு  விடாதீர்கள்.

' ஆனைக்கும்   அடி  சறுக்குமாமே  "  அது  மாதிரி  தான்  இந்த   சம்பவமும்.

ஓஹோ..........அப்படியா...........என்று  நீங்கள்  சொல்வது  கேட்கிறது.



image  courtesy  ---  google