இளமை ரகசியம்

அன்று     வந்த    லெட்டரைப்    பிரித்துக்      கொண்டே ,  ஜன்னலருகில்      சென்று ,    கண்களிலிருந்து     மிகவும்     தள்ளி     பிடித்துப் ,     படித்துக்  கொண்டிருந்தேன்.   என்னவர்  வந்து  ,  அதை    வாங்கி  ,    இரண்டடி   தள்ளி       நின்று  லெட்டரைப்  பிடித்துக்      கொண்டு   " இப்பொழுது      படி "      என்று    கிண்டலடித்தார்.  

அப்பொழுது      தோன்றியது ,     அடடா.........     நமக்கு     வயதாகிக்   கொண்டே      வருகிறது.    சாளேஸ்வரம்      போலிருக்கிறது   ,   என்று  நினைத்துக்       கொண்டேன்.   ஆனால்     அந்த      நினைப்பே ,   என்    வயதை     இன்னும்      கூட ,     கூட்டியது    போலிருந்தது.

அப்பொழுது   தான்  ,  முக  நூலில்   அலைந்து   கொண்டிருந்த ,  ஒரு  விஷயத்தைப்    படித்திருந்தேன்.

'ரோஸ்'   என்ற    பெண்மணியைப்  பற்றியது  .
இவருடைய  கல்லூரி  நாட்கள் ,  மிகவும்   இன்பமயமானவை.  
பட்டம்   வாங்கும்   முனைப்புடன்   கல்லூரிக்கு  செல்கிறார்.
(எல்லோரும்   பின்பு   எதற்காக  கல்லூரிக்கு  போகிறார்கள்  என்று  நினைப்பது  புரிகிறது.
இருந்தாலும்   பரவாயில்லை.  தொடர்ந்து  படியுங்கள்.)

முதலில் , மற்ற  மாணவ மாணவிகள்   பழகத்   தயங்கினாலும்  (ஏன் ?...... சஸ்பென்ஸ்)
பிறகு  ,  நல்ல    நட்புடன்      பழகுகிறார்கள்   .

எல்லா    மாணவிகளையும்   போல் , விதம் , விதமாய்   அலங்கரித்துக்   கொண்டு ,   கல்லூரிக்கு  வருவது , இவர்   வழக்கம்.  அலங்காரத்தில்  ஒரு குறையும்,  இருக்கக்   கூடாதாம்.

எல்லோரையும்  போல்  கேண்டீன்,  கிளாஸ் கட்  ,  ஒன்றாக  சினிமாவிற்கு   போவது   என்று   கூத்தடிக்கிறார்.
எல்லோருக்கும்,  ஒரு  இனிய  தோழியாய் ,  கல்லூரியில்   வலம்  வருகிறார்.
முனைப்புடன்   படிக்கவும்  செய்கிறார்.

மூன்று   வருடம் , போனது   தெரியாமல்   ஓடி   விடுகிறது. கல்லூரியில்  farewell day   வருகிறது.

எல்லோரும்,  ரோசை   பேச  அழைக்கிறார்கள்.  அவரும்  மேடை  ஏறுகிறார்.
அவரால்  ஏறமுடியவில்லை.  இரண்டு பேர்   துணையுடன்   ஏறுகிறார்.

ஏறும்போது,    தான்  படிப்பதற்காக   எழுதி வைத்திருந்த   பேப்பரில்  ஒன்றிரண்டை , கீழே   வேறு   போட்டு  விடுகிறார்.

ஏன்    இத்தனை   தடுமாற்றம்   ?

அவருடைய  வயது  87.(இது  தான் அந்த  சஸ்பென்ஸ்)

ஆச்சர்யமாயிருக்கிறதா?

இத்தனை  வயதில்   எத்தனை  ஆர்வம். !  எத்தனை   தன்னம்பிக்கை!
எத்தனை  விடா  முயற்சி  !


நாம் இன்னும்  அவர் பேச்சை  கேட்கவில்லை  .கேட்போம்.

மிகவும்  நடுங்கும்  கைகளால்  மைக்கைப்   பிடித்துக்  கொண்டே   தொண்டையை   கனைத்துக்  கொண்டு   பேச  ஆரம்பிக்கிறார்.

குரல்  நடுங்குகிறது.
 அவருடைய  பேச்சு இப்படி செல்கிறது,

"  முதலில்  எல்லோரும்   என்னை மன்னிக்க வேண்டும்.  என் குரல்  நடுக்கத்தை   என்னால்  கட்டுப்  படுத்த முடிய வில்லை.

என்  குரலை   என்னால்  சரி  செய்ய  இயலாது.  ஆனால்  எனக்குத்  தெரிந்ததை  ,  என்  அனுபவத்தை ,  உங்களுடன்  பகிர்ந்து  கொள்ள முடியும். "

என்று  கூறித்  தொடர்கிறார்.

நாம்   வயதாவதால்   விளையாடுவதை  நிறுத்தி  விடவில்லை.  மாறாக  விளையாட்டை   நிறுத்தியதால்   தான்  வயதானவர்களாகி  விட்டோம்..

நம  இளமையை  தக்க  வைத்துக்  கொள்ள  நான்கு  ரகசியங்களைக்  கூறுகிறேன்.  கேட்டுக்  கொள்ளுங்கள்.
 1.  முதலில்    சிரிக்கக்   கற்றுக்  கொள்ளுங்கள்.
தினம்  தினம்  சிரிக்க வேண்டும்.எல்லாவற்றையும்   ஒரு    நகைச்சுவை   உணர்வுடன்    பார்க்கக்   கற்றுக் கொள்வோம்.
சிரிக்க  சிரிக்க  இளமையாய்  உணர்வோம்.

2.  கனவு    காணுங்கள். 
என்று  கனவு    காண்பதை    நிறுத்துகிறோமோ   அன்றே   நாம்  இறக்கத் தயாராகி   விட்டோம்  என்று  பொருள். கனவை  நனவாக்குவதற்கு ,  வயதை  மறந்து   முன்னேறுவோம்.
நம்மை  சுற்றி,  எத்தனையோ  பேர்  நடைபிணங்களாய்  வாழ்கிறார்கள்.  ஏன் தெரியுமா?  கனவு  காண்பதை  நிறுத்தி ,  வெகு  காலமாயிருக்கும்.

3.  வயதாவதற்கும்,  வளர்ச்சிக்கும்   இருக்கும்  மிகப் பெரிய  வித்தியாசம்  என்ன  தெரியுமா/

இப்பொழுது  எனக்கு  87  வயது. ஒரு  வருடம்  ஒன்றுமே  செய்யாமல்  படுக்கையிலேயே  இருந்தால்  கூட   எனக்கு  88  வயதாகி  விடும்.

எதையாவது,  புதிது  புதிதாகக்  கற்றுக்  கொள்வது தான்  வளர்ச்சி.
நாம்  வளர்வதற்கான    சந்தர்ப்பங்களை   நாம்  தேடிக்  கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.


4.  எதற்காகவும்   வருத்தப்படாதீர்கள்  .
வயதானவர்கள்,    செய்த  எதற்காகவும்  ,வருந்துவதில்லை. செய்யத் தவறியவைக்காக   ,வருந்துபவர்கள்   தான்   ஏராளம்."

என்று  பேச்சை  முடிக்கிறார்.   

1970களில்  ஹிட்   பாடலான      The  Rose   என்ற  பாப்   பாடலைப் ,  பாடி  முடிக்கிறார்.(இணையத்தில்  இந்தப்  பாடல்  இருக்கிறது. மிகவும்  நல்ல  கவிதை)

அவர்   மேலே சொன்ன   அறிவுரைகள்   எல்லாம்   அந்தப்   பாடலின்   விளக்கம்  தான்.

தேர்வு  எழுதி  பாசாகி  விடுகிறார். 
அதற்கு  அடுத்த  வாரம்   உறக்கத்திலேயே  உயிர்  பிரிகிறது.
2000  மாணவர்கள்    இறுதி  யாத்திரையில்   பங்கு  கொள்கின்றனர்.
வாழ்நாள்  இறுதி வரை  எதையாவது    கற்றுக்கொண்டும், உற்சாகமாகவும் ......   அந்த      மாணவர்களுக்கு    ஒரு  நல்ல  உதாரணமாய்    இருந்திருக்கிறார்.

இதைப்    படித்தவுடன்   எனக்குள்ளும்  ,   ஒரு  புது  உற்சாகம்   பீறிட்டுக்   கிளம்பியது.
சாளேஸ்வரம்    தானே  . கண்ணாடி  போட்டுக்  கொண்டால்  ஆயிற்று.
அதற்கு  எதற்காக  வருத்தம்   என்று  என்னையே  கடிந்து  கொண்டேன்.
வயதானால் என்ன ? வளர்ச்சி  நம் கையில்  அல்லவா?

உற்சாகமாகி    என்ன  செய்வது  என்று  யோசித்தேன். 
அதையே    பதிவாக்கி   விட்டேன்.  நீங்களும்  படித்து   விட்டீர்கள் .

வந்ததற்கு   கருத்துக்களை   எழுதிவிட்டுப்   போங்களேன்.


The  Fox   Story  படிக்க  "இங்கே க்ளிக்"கவும்

image  courtesy---google.