மாலையில் மெரினா (part 2)

 ஒரு   பௌர்ணமி   மாலையில்    மெரினாவிற்கு   கிளம்பினோம்.
நம்  பர்சை,  பதம்  பார்க்காத  , எல்லாத்   தட்டு   மக்களுக்கும் , ஏற்ற  பொழுதுபோக்கு ,    " பீச் ".

வண்டியைப்    பார்க்  செய்ய   இடம் , தேடி,  தேடி ,  அலைந்து,  ஒரு வழியாக  கலங்கரை    விளக்கம்   அருகில்,    ஒருவர்   காரை  எடுக்க,   உடனே  அந்த  இடத்தில்  நாங்கள்    அவசரமாகப்   பார்க் செய்தோம்.
ஒரு  matrimonial   விளம்பரம்   ,   படித்தது    நினைவிற்கு   வருகிறது.
"   வண்டியை   பார்க்  செய்வதற்கு  தேடினாலும்    இடம்  கிடைக்காது. 
ஆனால் உங்கள் குழந்தைகளுக்கு வரன்   கிடைத்து    விடும்.    நாங்கள்   இருக்கிறோமே. "    என்கிற   ரீதியில்     இருக்கும்.

  அது  உண்மை   தான்  என்று    சென்னையில்     வண்டி    வைத்திருப்பவர்கள்     சொல்வது     உறுதி.
     

வண்டியைப்  "  பார்க் "  செய்தபின்   நீண்ட தூரம்    நடந்து    காந்தி  சிலையருகே
வந்தோம்.

 மாலை  நேர   கதிரவன்   மேற்கில்  பயணித்துக்   கொண்டிருந்த   வேளை.

அங்கு  முதலில்    தென்பட்டது    வேலையிலிருந்து    ஓய்வு   பெற்றவர்கள்   நீண்ட    பெஞ்சில்   உட்கார்ந்து   மலரும்  நினைவுகளை    பகிர்ந்து   கொண்டது   தான்.
இவர்களுக்கு  வேறு  வேலையே  இல்லையா?     என்கிற    மாதிரி    அவர்களைப்   பார்த்துக்    கொண்டே      கடக்கும்    இளைய  தலைமுறை.

அங்கிருந்து    சிறிது   தூரத்தில்  பார்த்தால்.....................
நம்ம   சச்சின்  டெண்டுல்கர்   , ராகுல்டிராவிட்   எல்லோரையும்   காணலாம்.
(" எதிர்கால ", என்று   அங்கங்கே    போட்டு  படிக்கவும். ) 

அவர்களைக்   கடந்து ,    மணலில்   காலை   வைத்து    நடந்தேன்.
 எதிரே ,  அட........  குடை   ராட்டினம்.   குதிரை  மேல் ,  குழந்தைகள்   . சுற்றி   வந்து   கீழே   குதித்த  பின்பும்  ,உற்சாகம்    சிறிதும்    குறையவில்லை.
நம்மையும்  அந்த    உற்சாகம்    தொற்றிக்   கொள்ள   மேலே   நடந்தோம்.

டப்............டப்...........டப்............
இது   என்ன?
துப்பாக்கியால்    சுட்டுக்   கொண்டிருந்தார்கள்.       யாரையா?
பலூனைத்   தான்.
ஒலிம்பிக்கில் இந்தியாவிற்கு    பெருமை   சேர்த்த   "  ககன்   நரங்   "   இந்த    மெரீனாவில்   தான் ,  துப்பாக்கியால்  , முதன்  முதலாக   சுட்டு   பயிற்சியை   ஆரம்பித்திருக்கிறார். ராசியான   கடற்கரை  தான்.
மெடலெல்லாம்    கிடைத்திருக்கிறதே.   .
நிறைய    இளைஞர்கள்    அதற்குத்   தான்    பழகுகிறார்களோ  ? . இந்தியாவிற்கு   ஒலிம்பிக்கில்       நிறைய    மெடல்     உண்டு .
கவலையை    விடுங்கள்.

கொஞ்சம்     கடைகள்    பக்கம்   நடப்போமே  என்று    சென்றோம்.
பஜ்ஜி   வாசனை   மூக்கைத்  துளைத்தது.
 தோட்டா   தரணி   உதவி   இல்லாமல், அங்கே   ஒரு   "  ஹோட்டல்  செட்  "   முளைத்து   இருந்தது  .    இந்த  பீச்   காற்றிலும்    எப்படியோ  அடுப்பை  எரிய  வைக்க   லாவகமாக   தடுப்பு    வைத்திருக்கிறார்கள்.
டாக்டரின்    ஆலோசனைகளை  பீச்  காற்றில்    பறக்க விட்டபடி,     இரண்டு  மிளகாய்  பஜ்ஜி,  கண்ணில்  நீர்    வர,வர   சாப்பிட்டோம்

கிளிஞ்சல்  பொம்மைகள்,  கிளிஞ்சல்  திரைச்சீலைகள்,   கிளிஞ்சலில் எல்லா  மத     சாமிகளும்   அருள்பாலித்துக்  கொண்டிருந்தார்கள்.

பலூன்,  காற்றாடி  விற்பவர்கள்    , எல்லோருக்கும்    உணவை  அளிப்பது   பீச்.

குதிரையில்     யார்  இவர்கள்.?
பிருத்விராஜ்,   சம்யுக்தை    போல்     ஆண்கள்  தங்கள்   ஜோடியை   பத்திரமாகப்    பிடித்துக்    கொண்டு    பெருமிதமாக    பீச்    வலம்  வருகிறார்கள்.

பார்க்க    நல்ல  தமாஷ்.
குதிரை  என்ன  செய்தாலும்  வேகம்  எடுக்காது.  ஒரே   ஏரியாவையே   சுற்றி      சுற்றி   வரும் .   இதெல்லாம்  தெரிந்தும்   இந்த   ஜோடிகள்   போடும்   சீன்   இருக்கிறதே ....  .........ஹப்பா..............தாங்கமுடியாது.

இத்தனை     கலாட்டாக்களுக்கு    நடுவில்  ,  கட்டு  மரங்கள்   மறைவில்   ஜோடிக்   கிளிகளாய்     காதலர்கள்,   இளம்    தம்பதிகள்       கிசு கிசு.

அவர்கள்   தனிமையை ,  சுண்டல்    , வேர்கடலை,   பூ,   முறுக்கு,   காபி,   ஐஸ்கிரீம்    என்று    ஒருவர்  பின்   ஒருவராக  வந்து   கெடுக்க  ........அவர்கள்    முகத்தில்      தோன்றுவது    கோபமா   ,   எரிச்சலா,   பரிதவிப்பா,   .............

குடும்பத்துடன்     வந்தவர்கள்   தங்கள்  குழந்தைகள்  "  பேங்க்  " லோன்  இல்லாமல்  வீடு  கட்டி  மகிழ்வதைப்   பார்க்க   ,  குழந்தைகளோ   கிளிஞ்சல்களை   வைத்து  interior   decoration    செய்து   மகிழ்கிறார்கள்.

திடிரென்று ,  "  உங்கள்   அக்கா  சொன்னால்  ஒன்றுமில்லை.  இதையே   நான்  சொல்லியிருந்தால்   என்ன   ஆகியிருக்கும்."   என்ற  உரையாடல்   காதில்  விழ   திரும்பினால்    நடுத்தர    வயதை  எட்டிப்  பிடிக்கும்   தம்பதியரின்   சின்ன  ஊடல் .இந்த  ஊடலுக்கெல்லாம்  பீச்சில்   ஆயுசு   கம்மி.
இவர்களுக்கும்   தனிமை   வேண்டுமே.
இங்கு  நமக்கென்ன  வேலை  .

பட்டம்     மட்டுமா   பறக்கும்   ? 
தட்டும்  பறக்கும்.
' பறக்கும்  தட்டு '  சிறுவர்கள்   விளையாடிக்   கொண்டிருக்கிறார்கள்.


எல்லாவற்றையும்    தாண்டிப்   போனால்  " ஹோ "  வென்ற    இரைச்சலுடன்
நம்    கதாநாயகி.

சிறுவர்  முதல்   பெரியவர்  வரை  அவள்   வருவாளா  என்று    ஏங்கி  நிற்கிறார்கள்..

மிகப் பெரிய   அலையாக ' ஹோ  '    வெனக்   கிளம்பி   கொஞ்சம்  கொஞ்சமாக
தணிந்து    ஒரு  சின்ன   ' களுக் '   சிரிப்புடன்    நம்   கால்களிடம்    ரகசியம் சொல்லித்    திரும்புகிறாள்.

தன்  புது  மனைவி   கையை   கெட்டியாகப் பிடித்துக்  கொண்டு   அவள்  அலையைப்  பார்த்து   பயப்படும்  அழகை   ரசிக்கும்  கணவனை   ரசிக்கிறாளோ   கடல் கன்னி.

இந்த   அமர்க்களமான   சூழ்னிலையில் அங்கங்கே ஓரிருவர்  எதிலும் ஒட்டாமல்  தள்ளி  அமர்ந்து  எதையோ பறிகொடுத்தவர் போல் அமர்ந்திருந்தனர்.. அவர்களுக்கும்    நல்ல  ஆறுதல்  இந்தக்   கடல்.

நினைப்பவருக்கு  நினைத்த  மாதிரி   கடல்  தன்  குணத்தை   மாற்றிக்  கொள்வாள்  போலும்.

அலைகள்    திடீரென   பெரும்  உற்சாகத்துடன்    உயர  உயர  வீச  ,  என்னவென்று     பார்த்தால்    வட்ட     வெள்ளித்   தட்டு ,   போன்ற    சந்திரனைப்     பார்த்து    தான் ,  இத்தனை    ஆவேசம்     அலைகளுக்கு.

பௌர்ணமி   நிலா  வட்டமாக   மேலெழும்பியது..
நிலவின்    வெளிச்சமும்   கலங்கரை  விளக்கமும்     இருளை  அகற்றத்  துணைபுரிந்த  போதிலும்    ,  கூட்டம்     மெதுவாக    கலையத்   தொடங்கியது.

நாங்களும்     கடலையும்    நிலவையும்    பார்த்துக்   கொண்டே    நகர்ந்தோம்..


நான்  எழுதியது     கொஞ்சமே!  விட்டது    நிறைய  இருக்கும் .
 விட்டதைப்   பற்றி    பின்னூட்டங்களில்   குறிப்பிட  தயங்க வேண்டாம்.




RAMA  STORY   END   PART  படிக்கலாம்   இங்கே.


image  courtesy---google